Met de becak van Malioboro naar Taman Sari. Wij met zijn tweeen in de zitbak van de becak. "Het is toch zwaar he", zei ik nog. En als het een beetje stijl is stapte Pak Becak om de becak te stoten. En in Taman Sari aangekomen sprak een man ons direct aan of wij van zijn dienst gebruik willen maken. Nou graag, "Kan je goed vertellen in het Javaans", vroeg ik. "O yo Pak, wis ngoko wae yo". En zo begon hij te vertellen over de Sultans en zijn vrouwen. Langs eens smalle pad liepen we naar Taman Sari toe. Onderweg zagen we hoe de mensen wonen. Ook restant van de laatste aarbeving zijn nog niet overal opgeruimd. Vooral de oude (niet stevige) huizen hadden de aardbeving overleefd.
Ik weet niet hoe hij heet, maar dat geeft niet. Hij kan heel goed vertellen en ook in voor mij verstaanbaar Javaans. Hij werkte voor de overheid als gids, zo vertelde hij tenminste. Voordat wij in Taman Sari, trouwens niet direct bereikbaar met de becak, want je moest langs een smalle pas naar toe lopen. Ook een beginnende band was aan het repeteren. Even gestopt om te luisteren, niet slecht, zei ik tegen Margriet. Zanger had geen geweldig stem kwaliteit, maar hij zong niet vals. Even verderop moesten we betalen om naar binnen te gaan. Het is wel aan te raden om Taman Sari te bezoeken wanneer je in Yogya bent. Aan het van de rondleiding gaf ik mijn gids een tip, want hij had het goed gedaan. Ik kan niet alles navertellen, hij kon ons terugbrengen in de tijd toen Taman Sari nog in gebruik was door de Sultans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten