2010 > 2011

Al ben je nog zo langzaam, jij draait gewoon mee door. Om de as van deze aardbol, dag en nacht. In het universum reizen we verder en dat is 365 dagen om de zon. We staan niet stil, niemand blijft achter. We bewegen verder in het leven waar er veel verrassingen staan te wachten. Je moet wel wat voor doen. Staan we weer ergens in dit universum, een tijdstip waar wij als startpunt hebben afgesproken dan blikken we terug wat we allemaal hadden uitgespookt. Dat wil ik nog doen en dat wil ik niet meer doen.
Ik wens jullie allemaal een gezond 2011 toe en geluk natuurlijk. En niet te vergeten lekker eten, hmmmm.

Terug in tijd

Speel je met de kleuren van een foto dan valt er iets op. Foto is vrij recent gemaakt en door het zwart/wit maken van zo'n foto lijkt de tijd op Java niet te zijn veranderd. Beeld past gewoon van 100 jaar terug. Buiten de grote steden is de klederdracht niet veranderd. Alleen als je goed kijkt dan zie je wel de invloed van de moderne techniek. De vrouwen hebben slippers aan!

Lees ook:
Surabaya

For you

Beste families, vrienden, kennissen, luisteraars en lezers, wij wensen jullie fijne feestdagen en gelukkig Nieuwjaar.

Dear families, friends, listeners and readers, we wish you a merry Christmas and happy New Year.

Terbaik keluarga, teman, pendengar dan pembaca, kami berharap Anda hari Natal dan bahagia Tahun Baru.

Poro sedulur, konco, kenalan, pamiarso lan pemoco, kulo ngaturaken selamet natalan lan taun baru.

Kookkunst

Na vele gerechten in Indonesië te proeven (of eten) mis ik toch het eenvoudig klaargemaakt eten in Suriname. In Indonesië lijkt alsof elk gerecht die ik van Suriname ken anders. Een ander smaakje, mogelijk gebruiken ze andere ingrediënten. Hoe kan het eigenlijk, zelfde naam en ziet ook zelfde uit, en toch anders. Onze voorouders in Suriname (uit Java) hadden het goed gedaan. Met de weinige kennis dat ze meenamen en de beschikbare ingrediënten om van de mogelijkheden toch lekker gerecht te maken. Je weet het wel waarover ik over heb, ja, de saoto soep. En nog meer andere lekkernijen bijvoorbeeld peyeh (rempeyek). Soms kom ik wel een gerecht tegen dat exact zelfde smaak, hhmmm ...dat was nasi goreng. Je weet het wel die nasi goreng wat ze in feestjes in Suriname serveert.

Lees ook:
Eten
Sarangan

Muziek CD's

Een muziekwinkel is een "must" voor muziekliefhebber. Ik heb een paar van deze winkels bezocht en rustig de collecties bekeken. Wat mij opvalt, heel weinig nieuwe muziek.
Aanbod van Javaans of Indonesisch CD valt tegen in de muziekwinkels in vergelijking met onze voorgaande vakantie. Het aanbod van cassette bandjes was ook minder. Mijn bekende cassette winkel in Yogya bestaat ook niet meer. Inloop van klanten was minimaal. Dus ik heb heel weinig CD's kunnen kopen. Muziekhandel in Indonesië wordt ook beïnvloed door de moderne digitale concurrentie. Mensen die wel geld kunnen of willen uitgeven luistert (download) muziek via internet. Campursari kan je wel een paar nieuwe VCD's kopen, maar popjawa valt tegen.

Lees ook:
Javaanse Artiesten
Zonnig

Steamboat eten

Ik moest even nadenken wat ik ga eten. Er was keuze genoeg en ik lust wel alles, maar je hebt maar 1 plek in je lichaam om te verwerken. Dus keuze moest ik maken, dus van alles een beetje voor ons avond eten. Het was in Georgetown (hoofdplaats van Penang, Maleisië). Je betaalt circa 4 Euro per persoon inclusief drinken. We moesten ook kijken hoe anderen het doen. Je hebt de keuze om alles zelf gaar te maken. 2 soorten bouillon op vuur, eentje pittig en de ander minder om groente of vlees in te stoppen.
Lekker.

Zie ook: Noodles

Markt aanbod

Het is nu koud in Nederland. Om een warm gevoel te krijgen ben ik mijn laatst gemaakte foto's in Indonesië aan het bekijken. En het valt op dat het aanbod toch iets anders is dan in Suriname. En de manier van product presenteren aan de man. Het geschreeuw van verkoper/verkoopster hoorde ik niet bijvoorbeeld "koop 2 en je krijgt 1 gratis". Nee, dat hoorde ik niet. Tafels of onderlegger om het product te leggen, dat is er niet. Binnen wel hoor, maar hier buiten op het plein is er geen te zien. Volgens mij verkopen ze in Suriname geen bananenblad, ik weet het niet. Hier in Gunung Kidul lokale markt is het aanbod van bananenblad of bacovenblad (hoe je het wil noemen) groot. En bitawiri, nee, dat zie je niet. Een paar producten ken ik ook niet. Het is best leuk om te vergelijken en te kijken wat je wel en niet kent.

Javaans gevoel

Je bent een Javaan, niet op Java geboren. Je woont ver weg van Indonesië. Je dagelijks spreektaal is geen Javaans. Je verstaat nog enkele Javaanse woorden. En toch ben je van binnen nog een Javaan. Hoe laat je dat onbewust merken. Je hebt enkele batik kleding in je klerenkast, misschien nooit aangetrokken of misschien alleen bij speciale gelegenheden. In je woonkamer heb je een wayangpop hangen. Het maakt niet uit waar je bent geboren en getogen, je blijft Javaan ook al spreek je de taal niet. Je laat het gewoon blijken bewust of onbewust. En als je een javaans muziek (kroncong, popjawa, campursari) hoort voel je op je gemak. Ja hoor, je kan het niet ontkennen.

Reis tip

Ik heb het mogen ervaren. En het was niet leuk. Mijn paspoort was gedurende mijn laatste reis minder dan 6 maanden geldig. En in de meeste Aziatische landen is dat een vereiste dat het op zijn minst 6 maanden geldig is als je het land binnenkomt of verlaat. Ondanks een goede voorbereiding, ook al zeg ik zelf, is het mij ontgaan om te checken. Tijdens ticket reservering was het nog meer dan 6 maanden geldig, daarom valt het niet op. Ik kon nog net Singapore verlaten, maar Hongkong weer uitgaan was het een probleem. Een airport ambtenaar in Singapore had mij hierover gewaarschuwd. Zodoende was het al op mijn eerste dag in Hongkong ambassade/consulaat gezocht en een noodpaspoort aangevraagd. Gelukkig was er in Hongkong een consulaat aanwezig, anders was het weer een zoektocht.
Dus "I am lost in Hong Kong".

Onbewoond?

Het lijkt zo verlaten en onbewoond. Bij navraag blijkt dat de eigenaar of bewoner ergens ver weg een baan heeft en komt niet zo vaak thuis. Jongeren trekken weg van de kampong om in de stad bijvoorbeeld Yogyakarta, Surabaya of Jakarta hun brood te verdienen. Eigenaar of bewoner van dit huis lijkt een baan te hebben dat niet zo ver weg is, want het ziet nog redelijk verzorgd uit. Werk aanbod in de kampongs is erg laag en als ze geen plek of ruimte hebben om te planten dan is de keuze om elders werk te zoeken groot.

Javaanse hapjes

Het was een gelegenheid om van alle soorten Javaanse hapjes te proeven. Ja, ik was wel aan het eind van de dag helemaal vol gevuld. Ik bedoel mijn buik he, want ik was ook speciaal uitgenodigd om te eten met de genodigden. Ibu Sumi gaf mij ook uitleg hoe ik moet eten en wat allemaal erin zit. Echt leuk, en als andere mensen mij in het bahasa en of kromo inggil aansprak, dan zei ze: "Ngomong Jawa wae, ngoko. Iki pinter ngoko" (Praat maar gewoon ngoko Javaans met hem, hij kan het). Ze vinden allemaal zo leuk om mij in  het Javaans te horen praten (natuurlijk met een andere klank). En dan, beginnen ze te vragen, hoe het kan. En weer uitleggen. Zo kreeg ik mijn dag wel vol om steeds zelfde verhaal te vertellen.