Vandaag kreeg ik een SMS bericht uit Indonesië, ja ... , van Ibu Sumi (moeder van Tabeta). Ze schreef: Ik ben begonnen met lekkers te maken voor "bodo". Vaste maand is bijna afgelopen en iedereen met een Islamitische geloofsovertuiging begint dan voor te bereiden. En ik vroeg haar waarmee ze bezig was, haar antwoord: "Aku ijik nggawe apem karo peyeh". Dat klinkt heel normaal hè, voor ons als Javaanse Surinamers.
We wisselen vaak SMS-berichten met elkaar. E-mail of chat dat kunnen we niet. Ze hebben helaas nog geen vaste internet verbinding thuis. Wat mij opvalt, dat het overgrote deel van Indonesische bevolking actief is met SMS-jes te sturen, het is heel goedkoop en gemakkelijk.
Zo denk ik weer terug toen ik bij haar was afgelopen vakantie in 2007. 's Avonds gingen we niet uit, maar wel met elkaar te kletsen over Suriname en of over hoe mijn voorouders in Suriname terechtkwamen en hoe hard ze hadden in de contractantenperioden in Suriname en ook daarna om te kunnen overleven. Terwijl zij onze verhalen luisterden begon de emotie ook naar boven te drijven, en ja, we konden onze tranen niet weerhouden.
Tuurlijk hoort daar ook warme thee of koffie erbij. Jaburane yo ora lali, podo wae di capakke.
We wisselen vaak SMS-berichten met elkaar. E-mail of chat dat kunnen we niet. Ze hebben helaas nog geen vaste internet verbinding thuis. Wat mij opvalt, dat het overgrote deel van Indonesische bevolking actief is met SMS-jes te sturen, het is heel goedkoop en gemakkelijk.
Zo denk ik weer terug toen ik bij haar was afgelopen vakantie in 2007. 's Avonds gingen we niet uit, maar wel met elkaar te kletsen over Suriname en of over hoe mijn voorouders in Suriname terechtkwamen en hoe hard ze hadden in de contractantenperioden in Suriname en ook daarna om te kunnen overleven. Terwijl zij onze verhalen luisterden begon de emotie ook naar boven te drijven, en ja, we konden onze tranen niet weerhouden.
Tuurlijk hoort daar ook warme thee of koffie erbij. Jaburane yo ora lali, podo wae di capakke.
2 opmerkingen:
Ja he, apem en peyeh..die kennen we cker hier en dat zullen onze voorouders hebben meegekregen vanuit Indonesie.
En ja als je praat over de contract periode van onze voorouders dan zullen er ongetwijfeld tranen vallen, want ook ik kan er zo emotioneel van worden by het aanhoren van hun verhalen en dat vind ik zo boeiend en zou er heel veel voorover hebben om hun ervaringen te delen....een voorbeeld : het idee alleen dat mijn opa zijn fam daar in Indonesia heeft gelaten om naar een onbekend land (Sur) te komen onder leugens en nooit terug kunnen om de fam te zien, is toch erg hartverscheurend .....
Ik krijg gewoon heimwee..........
Jajan pasar is heel lekker en dat maken we hier gelukkig ook anders....alleen ngiler
Het zijn echt leuk om ook op de pasar te snoepen,juist daar zie je van alles.
Heel leuk om hierover mee te kunnen genieten,groetjes......
Een reactie posten