Vanuit Yogjakarta reden we met Suradal en Tabeta naar Kaliurang voor een dagje uit. We waren naar diverse kleine dorpjes geweest. En een van die plaatsen was Kaliurang. Suradal maakte ook een stop bij de eettenten om wat lekkers mee te nemen. Je weet het, "gawe oleh-oleh sing ngenteni ning ngomah" , hij moest wat meenemen voor thuis front. Het ziet allemaal heel lekker uit en aantrekkelijk. Hoe ze hun waar op het tafel voor je allemaal voorschotelt. Diverse soorten eten, maar elk plaatsje op Java heeft zijn eigen keukenspecialiteit. En zo heeft ook Kaliurang zijn bekendheid in de omgeving voor zijn specialiteit. Als ik me niet vergist was het "jadah" en "tempe bacem". Suradal heeft mij overgehaald om de "jadah" te proeven. Ik had een stukje gehapt of gegeten, maar ik proefde het verschil niet. Voor mij was het een normale smaak, zoals een "jadah" hoort te zijn.
Voor ons was het meer met tegenzin eten, misschien dat we daarom het verschil niet kan uithalen. Waarom vraag je dan. Nou, er waren zoveel vliegjes en stof van langsrijdende auto. En ze hadden het gewoon zo opgesteld, dus zonder kas of bedekt. En je weet ook niet al voor hoe lang. En hygiene was voor ons belangrijk, we waren niet van plan om de hele dag binnen te blijven om af en toe rennend naar een klein hokje te gaan en klagen van de pijn.