Ik had zeker een paar keer Malioboro uitgelopen gedurende onze verblijf in Yogyakarta. Wat mij opvalt, het is schoon. En in de namiddag kan je rustig op een bankje zitten en de mensen observeren, en ook het verkeer. En ondanks het zo druk is heb ik geen brokken gezien in het verkeer. Ook gedurende onze gehele verblijf in Indonesie. Er gaan van alles langs becak, motor (brom- en motorfietsen) en auto's. Wat dat betreft zijn de mensen heel sociaal in het verkeer. Ze hebben geduld, geef de ander voorrang als het moet. Trouwens ik had ook geen scheldwoorden gehoord, een middelvinger omhoog en of een boze chauffeur. Dat rustig rijgedrag mis ik in Nederland.
Aan de andere kant zie je dan jonge paren hand in hand lopen. En genietend van het mooie weer en gelegenheid dat ze hebben. Ja, mooi weer hebben ze elke dag. En naarmate de paren ouder zijn lopen ze niet meer hand in hand. Ik denk dan, die zijn al getrouwd. En als ze een kind bij zich hebben, loopt de vrouw voor met kind en de man achteraan. De man houdt dan in de gaten wat de vrouw en het kind doen. Analyserend en met een beetje verbeeldingskracht probeer ik een voorstelling te maken van het gedrag van de Indonesiers. Ik probeer ook te vergelijken met mezelf, ben ik ook zo. Heb ik nog zelfde gewoonte. Nee, toch niet, ik ben anders. Ik ben in een heel ander wereld opgegroeid. Misschien toch ergens een beetje, beleefdheid misschien. Ach ja, ik weet het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten