Het was de derde dag in Yogyakarta en dan kwamen Suradal en Tabeta ons ophalen om naar Gunung Kidul te gaan en een paar nachten daar te gaan overnachten. En daarna door te gaan naar Surabaya.
Onderweg naar Gunung Kidul regende het zo hard dat de afvoerputten langs de wegen het niet kunnen verwerken. Toen zei Suradal dit is nog niet zo erg, het is pas het begin van moesson seizoen. Het was toch indrukwekkend om het mee te maken een keertje. Het is netals of alles in een keer naar beneden stroomt.
Onze eerste ontmoeting met Tabeta in 2004 was ze verlegen en ze sprak heel weinig. Dit keer was het alsof alle remmen losgingen en ze begon maar door te kletsen in de auto onderweg naar huis. En ik zei nog, toen in 2004 was je zo stil en het is nu andersom. Het is toch niet omdat ik je eerder had gemaild en als je verlegen bent als in 2004 wil ik niet bij je overnachten. O nee, antwoordde ze, ik kon toen nog niet zo goed Javaans praten. En ik was bang dat jullie mij niet zouden verstaan. En sindsdien ben ik het Javaans gaan leren met mijn moeder en familie. En ja hoor, ze ging maar vertellen in het Javaans, en wij kunnen haar ook heel goed verstaan. Laten we zeggen meer dan 90% van wat ze zei. En zo kreeg het verblijf in Gunung Kidul een aangename begin. Communicatie is heel belangrijk. Kan je elkaar goed verstaan en ook nog in onze moedertaal. Onze historische verbondenheid is hiermee aangetoond en wij voelden op onze gemak gedurende ons hele verblijf bij Suradal en Tabeta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten