Vanuit Yogyakarta hadden we een auto gehuurd (inclusief chauffeur). Hij had ons opgehaald in Gunung Kidul bij Suradal om onze reis voor te zetten naar Surabaya. Onderweg waren we een paar keren gestopt en ook met hem gaan eten.
Tijdens een rondrit door Surabaya was ons chauffeur de weg kwijt. Onze prive chauffeur is van Yogyakarta en ook niet bekend in Surabaya, ook al zeggen ze, dat ze de weg kennen. Tijdens het rondrijden maakte ik vanuit de auto foto's en filmopname. En zo waren we in een arme buurt terecht gekomen, ik kon me ogen niet geloven. Ik zag een man een volle kar (zoals op foto) trekken zonder overhemd alleen met zijn driekwart broek. Hij is helemaal donker getint geworden door het hard werken in de zon elke dag. Bij het zien van de man hoe hij zijn kar trok en stotend begon de emotie bij mij de overhand te nemen. Ik had niet meer het lef om met mijn fototoestel en of camera vast te leggen. Het is te vergelijken met een kar dat wordt getrokken door ezel. Het is niet meer menselijk.
Ik dank mijn simbah nogmaals, dat zij de moed hadden om land en familie te verlaten en in een vreemd land te gaan.
5 opmerkingen:
Excellent posting. Congratulations!!!
Have a nice day.
CAMPAIGN AGAINST THE ABUSE OF CHILDREN.
Ja he, wat onze voorouders had doorstaan en nog moeten doorstaan om in hun behoeften te voorzien en hun gezinnen te verzorgen....melaske banget yoh....
Ja he, wat onze voorouders had doorstaan en nog moeten doorstaan om in hun behoeften te voorzien en hun gezinnen te verzorgen....melaske banget yoh....
Ik las het, ook ik heb die beelden vaak moeten zien als ik richting Sidoarjo met familie uit Surabaya op bezoek gaan bij de andere familie, weet U, het is zielig maar die man heef een baan hoe dan ook, doordat hij dat werk accepteerde word de straten schoon gehouden, het is vreeselijk zwaar voor die man maar wat kunnen we doen? Ben ook blij dat mijn ouders naar Nederland ben gevlucht ,voor de kinderen hoor ik ze nog zeggen, maar ook hier kom je de ellende tegen alleen anders,ik heb respect voor ze die daar ondanks al die ellende nog kunnen lachen en als je bij hun op bezoek kom vragen ze nog of je blijf eten, geweldig toch? zijn we anders nu we in Holland zitten? RESPECT VOOR ZE
Natuurlijk heb ik respect voor ze. Als buitenstander, in dit geval, een buitenlander bekijkt je het anders. Je kost verdienen is niet altijd even gemakkelijk, miljoenen mensen moeten heel hard werken (zwetend). En dan zie je hoe deze mensen toch vrolijk blijven en gastvrij zin.
Een reactie posten