De wegen om naar Pantai Mbaron vanuit Suradal woonplaats is heel smal. Langs de wegen zagen we huizen van diverse kwaliteiten, maar wat mij het meest aantrok was juist het typisch plaatselijke bouwstijl. Het eenvoud bracht mijn gedachten weer terug in de tijd dat mijn overgrootvader (Simbah buyut) over Indonesie vertelde. Terug naar mijn jeugdjaren toen ik voor het eerst een Indonesiche film zag in zwart/wit over Indonesie. Ik dacht zelf dat het een presentatie was van het Indonesische ambassade in Suriname.
Bij het zien van al de huizen in werkelijkheid kon ik mij weer inleven in mijn jeugdjaren versterkt door de verhalen van mijn overgrootvader. Hij kon het zo levendig vertellen hoe hij zijn eigen jeugd in Indonesie doorbracht. Ik had mij toen zelf beloofd (stiekempjes in mijn hart) als ik groot word en geld heb dan ga ik naar Indonesie om te kijken of het allemaal klopte wat mijn grootvader vertelde.
Mijn droom is werkelijkheid geworden toen ik al de huizen zag en ook de kinderen die op het erf zag spelen. Het is belevenis, die ik graag wil herhalen. Ook al ben ik niet geboren en opgegroeid in Indonesie ik voel toch ergens in mijn hart waar Gumung Kidul een verborgen plekje krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten