Een van bezoekjes die wij hadden afgelegd was bij een oom van Tabeta. Zijn vrouw verdient haar brood door kleren te naaien voor de mensen van de buurt. Ze wonen echt helemaal ver van de hoofdstraat en de weg naar hun huis was ook moeilijk begaanbaar. Daar aangekomen was het al schemerig, dus rond 6 uur 's middags. Huis is een typisch traditionele woning. Elektriciteit voorziening is wel aanwezig. Elektriciteit wordt alleen gebruik om 's avond een beetje licht te voorzien in het donker. Een kleine radio is aanwezig in een hoek om de stilte te doorbreken en wat van de buitenwereld mee te krijgen. We stapten binnen, en het was zo donker, omdat het maar werd verlicht door 1 gloeilamp met een kleine wattage. Veel licht is er niet aanwezig. Dus volgens mij werkt zij 's avonds niet om kleren te naaien. Binnen in het huis was het net voorzien van de minimale voorziening wat ze nodig hadden om dagelijks te kunnen overleven. Ze hebben ook een gehandicapte dochter (circa 14 jaar oud) en woont ook in huis. Dochter kan nauwelijks praten en bewegen, zij is wel voorzien van een mobiele telefoon (HP, Hand Phone) om te communiceren met de buitenwereld middels SMS. Zij kan wel lezen en schrijven, dat is wel een pluspunt.
Het ziet allemaal zo zielig uit. Een pluspunt hier, de familie zijn ze niet vergeten. Suradal en Tabeta komen ze vaker bezoeken en ook helpen.
1 opmerking:
Zielig yoh, jouw verhaal geeft een beeld hoe de situatie is in bepaalde delen v/d wereld, en ja melaske yoh als je zo lees....zo zie je, dat de wereld verdeling toch niet gelijk is.
Een reactie posten