zondag 3 februari 2013

Pak Sayat & Ibu Sumi


Bericht van: 15-10-2008

In de middaguren bij Pak Sayat en Ibu Sumi (ouders van Tabeta) is het heerlijk vertoeven. Als je om je heen kijkt verschil het niet veel met Suriname. Hoe ook de mensen met elkaar praten, want ze praten het gewone Javaans zoals ik gewend ben. Het met elkaar communiceren over alles en nog wat, dan krijg je ook een dorpsgevoel (Lelydorp). Ja, ik overdrijf niet. De buren gaan langs en begroeten elkaar. Dan zeg Ibu Sumi: "Tanggane podo liwat, mergo pingin weruh tamune soko negoro londo" (De buren gaan langs om te zien, wie onze gasten zijn uit Nederland). En ik antwoord: "Lha yo tamu sonko negoro londo, lha koq ora bedo" (Gasten uit Nederland en ze zien er helemaal niet anders uit). De buren zijn nieuwsgierig natuurlijk, want ze hadden al een paar dagen terug gehoord dat ze nog bezoek gaan krijgen uit Nederland. En dan ook nog, weet je een paar jaren terug waren ze ook al hier geweest. En onze eerste keer toen in 2004 kwamen de buren ook langs om ons te begroeten. We voelden niet op onze gemak. En een ieder wilde ons een hand geven.
Laatste keer waren we meer dan een keer bij Pak Sayat en Ibu Sumi op bezoek geweest. En dat maakt het verschil dat wij elkaar beter leren kennen. Laatst stuurde Ibu Sumi mij een SMS en ze schreef: "Aku koq wis kangen karo sedulur". Ja, zei ik, mijn overgrootmoeder kwam uit jullie buurt (Wonosari) en daarom hebben we een band. En dit heb ik haar niet verteld toen ik daar was waar mijn voorouders vandaan kwamen.

zaterdag 2 februari 2013

Thuis van opa


Je hebt altijd een eigen voorstelling hoe een plaats eruit ziet aan de hand van verhalen die je hebt meegekregen van je grootvader. Door de jaren heen en vooral na 100 jaar is er veel veranderd. En dan kom je op de plek waar je grootvader ooit over had verteld en dan zie je een heel ander beeld. Aan de ene kant is het wel te verwachten. Je ontmoet mensen met bekende gezichten, maar je kent ze niet. De ene lijkt meer op je eigen neef of zelfs je eigen vader. Dus je voelt je thuis en als je praat ben je weer een vreemde.

Zoeken in deze blog