zondag 3 februari 2013

Pak Sayat & Ibu Sumi


Bericht van: 15-10-2008

In de middaguren bij Pak Sayat en Ibu Sumi (ouders van Tabeta) is het heerlijk vertoeven. Als je om je heen kijkt verschil het niet veel met Suriname. Hoe ook de mensen met elkaar praten, want ze praten het gewone Javaans zoals ik gewend ben. Het met elkaar communiceren over alles en nog wat, dan krijg je ook een dorpsgevoel (Lelydorp). Ja, ik overdrijf niet. De buren gaan langs en begroeten elkaar. Dan zeg Ibu Sumi: "Tanggane podo liwat, mergo pingin weruh tamune soko negoro londo" (De buren gaan langs om te zien, wie onze gasten zijn uit Nederland). En ik antwoord: "Lha yo tamu sonko negoro londo, lha koq ora bedo" (Gasten uit Nederland en ze zien er helemaal niet anders uit). De buren zijn nieuwsgierig natuurlijk, want ze hadden al een paar dagen terug gehoord dat ze nog bezoek gaan krijgen uit Nederland. En dan ook nog, weet je een paar jaren terug waren ze ook al hier geweest. En onze eerste keer toen in 2004 kwamen de buren ook langs om ons te begroeten. We voelden niet op onze gemak. En een ieder wilde ons een hand geven.
Laatste keer waren we meer dan een keer bij Pak Sayat en Ibu Sumi op bezoek geweest. En dat maakt het verschil dat wij elkaar beter leren kennen. Laatst stuurde Ibu Sumi mij een SMS en ze schreef: "Aku koq wis kangen karo sedulur". Ja, zei ik, mijn overgrootmoeder kwam uit jullie buurt (Wonosari) en daarom hebben we een band. En dit heb ik haar niet verteld toen ik daar was waar mijn voorouders vandaan kwamen.

Geen opmerkingen:

Zoeken in deze blog