Sarangan

Er zijn altijd plekjes waar je niet kan vergeten. Er zijn speciale manieren waarom je aan zo een plek blijft herinneren. Zo heb ik een paar, maar ik zal niet alles opsommen. Een mooie plek waar ik niet eerder van op de hoogte ben. En het staat ook niet vermeld in de reisgidsen hier in Nederland. Het is zeker aan te bevelen als je van de natuur houd. Ik ben hier terecht gekomen door onze chauffeur tijdens onze reis op Java. Op weg naar Tawangmanggu waren we hier gestopt, Telaga Sarangan (Sarangan meer). En je vraagt dan waarom ik het niet kan vergeten. Ja, hier heb ik mijn lekkere sate gekocht, smullen en genieten van de natuur. Sate met lontong en inclusief drinken voor onze chauffeur en mij voor minder dan 10.000 roepiah (minder dan 1 Euro). En ik kon gewoon Javaans met de verkoper praten. Hetzelfde Javaans zoals wij in Suriname praten. 

Lees ook:
Tawangmanggu
Grot in Gelaran

Integreren

Je maakt een stap in je leven. Je vertrekt uit het ouderlijke huis. Het kan zijn naar een ander dorp of zelfs naar een ander land. Een ander dorp is een gemakkelijk keus, je bent nog altijd dicht bij huis. Je geboorteland verlaten om een nieuw leven te beginnen is anders. Je moet behalve nieuwe omgeving verkennen ook kunnen integreren. Integreren ligt aan jezelf hoe je dat doet en invult. En wanneer ben je pas geïntegreerd? Is dat wanneer je supermarkt kan vinden en de prijzen kent of de weg kan vinden om naar het werk te gaan? Definitie van integreren in een samenleving hangt van je zelf af. En wanneer ben je pas geslaagd in je poging om te integreren? Nou, in mijn geval, in gesprek of discussie met autochtone vrienden (kennissen) en dan beginnen ze de buitenlanders af te zeiken waar je erbij bent. En daarna vragen wat ze van jou vindt, want ik ben ook een "buitenlander" en dan zie je hun "rode" oren.

Keuken

Terug in de tijd? Nee, het is een vrij recent foto (oktober 2010), maar als je zo naar kijkt dan lijkt het tientallen jaren terug is gemaakt. In de tijd van onze grootouders in Suriname. Voor mijn gevoel geeft dit de 60-er jaren in Suriname onder de Javaanse keuken. Ja, mijn kindertijd. Zo kan kan ik het nog bij mijn overgrootmoeder wanen. Het lijkt alsof op Java niets is veranderd, zo maakt het ook dat ik thuis voel zonder al veel moeite te doen. Zo zie je dat de keukenspullen niet is gemoderniseerd, dus geen elektrische apparaten.