donderdag 30 december 2010

2010 > 2011

Al ben je nog zo langzaam, jij draait gewoon mee door. Om de as van deze aardbol, dag en nacht. In het universum reizen we verder en dat is 365 dagen om de zon. We staan niet stil, niemand blijft achter. We bewegen verder in het leven waar er veel verrassingen staan te wachten. Je moet wel wat voor doen. Staan we weer ergens in dit universum, een tijdstip waar wij als startpunt hebben afgesproken dan blikken we terug wat we allemaal hadden uitgespookt. Dat wil ik nog doen en dat wil ik niet meer doen.
Ik wens jullie allemaal een gezond 2011 toe en geluk natuurlijk. En niet te vergeten lekker eten, hmmmm.

maandag 27 december 2010

Terug in tijd

Speel je met de kleuren van een foto dan valt er iets op. Foto is vrij recent gemaakt en door het zwart/wit maken van zo'n foto lijkt de tijd op Java niet te zijn veranderd. Beeld past gewoon van 100 jaar terug. Buiten de grote steden is de klederdracht niet veranderd. Alleen als je goed kijkt dan zie je wel de invloed van de moderne techniek. De vrouwen hebben slippers aan!

Lees ook:
Surabaya

vrijdag 24 december 2010

For you


Beste families, vrienden, kennissen, luisteraars en lezers, wij wensen jullie fijne feestdagen en gelukkig Nieuwjaar.

Dear families, friends, listeners and readers, we wish you a merry Christmas and happy New Year.

Terbaik keluarga, teman, pendengar dan pembaca, kami berharap Anda hari Natal dan bahagia Tahun Baru.

Poro sedulur, konco, kenalan, pamiarso lan pemoco, kulo ngaturaken selamet natalan lan taun baru.

woensdag 22 december 2010

Kookkunst

Na vele gerechten in Indonesië te proeven (of eten) mis ik toch het eenvoudig klaargemaakt eten in Suriname. In Indonesië lijkt alsof elk gerecht die ik van Suriname ken anders. Een ander smaakje, mogelijk gebruiken ze andere ingrediënten. Hoe kan het eigenlijk, zelfde naam en ziet ook zelfde uit, en toch anders. Onze voorouders in Suriname (uit Java) hadden het goed gedaan. Met de weinige kennis dat ze meenamen en de beschikbare ingrediënten om van de mogelijkheden toch lekker gerecht te maken. Je weet het wel waarover ik over heb, ja, de saoto soep. En nog meer andere lekkernijen bijvoorbeeld peyeh (rempeyek). Soms kom ik wel een gerecht tegen dat exact zelfde smaak, hhmmm ...dat was nasi goreng. Je weet het wel die nasi goreng wat ze in feestjes in Suriname serveert.

Lees ook:
Eten
Sarangan

zondag 19 december 2010

Muziek CD's

Een muziekwinkel is een "must" voor muziekliefhebber. Ik heb een paar van deze winkels bezocht en rustig de collecties bekeken. Wat mij opvalt, heel weinig nieuwe muziek.
Aanbod van Javaans of Indonesisch CD valt tegen in de muziekwinkels in vergelijking met onze voorgaande vakantie. Het aanbod van cassette bandjes was ook minder. Mijn bekende cassette winkel in Yogya bestaat ook niet meer. Inloop van klanten was minimaal. Dus ik heb heel weinig CD's kunnen kopen. Muziekhandel in Indonesië wordt ook beïnvloed door de moderne digitale concurrentie. Mensen die wel geld kunnen of willen uitgeven luistert (download) muziek via internet. Campursari kan je wel een paar nieuwe VCD's kopen, maar popjawa valt tegen.

Lees ook:
Javaanse Artiesten
Zonnig

vrijdag 17 december 2010

Steamboat eten

Ik moest even nadenken wat ik ga eten. Er was keuze genoeg en ik lust wel alles, maar je hebt maar 1 plek in je lichaam om te verwerken. Dus keuze moest ik maken, dus van alles een beetje voor ons avond eten. Het was in Georgetown (hoofdplaats van Penang, Maleisië). Je betaalt circa 4 Euro per persoon inclusief drinken. We moesten ook kijken hoe anderen het doen. Je hebt de keuze om alles zelf gaar te maken. 2 soorten bouillon op vuur, eentje pittig en de ander minder om groente of vlees in te stoppen.
Lekker.

Zie ook: Noodles

donderdag 16 december 2010

Markt aanbod

Het is nu koud in Nederland. Om een warm gevoel te krijgen ben ik mijn laatst gemaakte foto's in Indonesië aan het bekijken. En het valt op dat het aanbod toch iets anders is dan in Suriname. En de manier van product presenteren aan de man. Het geschreeuw van verkoper/verkoopster hoorde ik niet bijvoorbeeld "koop 2 en je krijgt 1 gratis". Nee, dat hoorde ik niet. Tafels of onderlegger om het product te leggen, dat is er niet. Binnen wel hoor, maar hier buiten op het plein is er geen te zien. Volgens mij verkopen ze in Suriname geen bananenblad, ik weet het niet. Hier in Gunung Kidul lokale markt is het aanbod van bananenblad of bacovenblad (hoe je het wil noemen) groot. En bitawiri, nee, dat zie je niet. Een paar producten ken ik ook niet. Het is best leuk om te vergelijken en te kijken wat je wel en niet kent.

zondag 12 december 2010

Javaans gevoel

Je bent een Javaan, niet op Java geboren. Je woont ver weg van Indonesië. Je dagelijks spreektaal is geen Javaans. Je verstaat nog enkele Javaanse woorden. En toch ben je van binnen nog een Javaan. Hoe laat je dat onbewust merken. Je hebt enkele batik kleding in je klerenkast, misschien nooit aangetrokken of misschien alleen bij speciale gelegenheden. In je woonkamer heb je een wayangpop hangen. Het maakt niet uit waar je bent geboren en getogen, je blijft Javaan ook al spreek je de taal niet. Je laat het gewoon blijken bewust of onbewust. En als je een javaans muziek (kroncong, popjawa, campursari) hoort voel je op je gemak. Ja hoor, je kan het niet ontkennen.

zaterdag 11 december 2010

Reis tip

Ik heb het mogen ervaren. En het was niet leuk. Mijn paspoort was gedurende mijn laatste reis minder dan 6 maanden geldig. En in de meeste Aziatische landen is dat een vereiste dat het op zijn minst 6 maanden geldig is als je het land binnenkomt of verlaat. Ondanks een goede voorbereiding, ook al zeg ik zelf, is het mij ontgaan om te checken. Tijdens ticket reservering was het nog meer dan 6 maanden geldig, daarom valt het niet op. Ik kon nog net Singapore verlaten, maar Hongkong weer uitgaan was het een probleem. Een airport ambtenaar in Singapore had mij hierover gewaarschuwd. Zodoende was het al op mijn eerste dag in Hongkong ambassade/consulaat gezocht en een noodpaspoort aangevraagd. Gelukkig was er in Hongkong een consulaat aanwezig, anders was het weer een zoektocht.
Dus "I am lost in Hong Kong".

vrijdag 10 december 2010

Onbewoond?

Het lijkt zo verlaten en onbewoond. Bij navraag blijkt dat de eigenaar of bewoner ergens ver weg een baan heeft en komt niet zo vaak thuis. Jongeren trekken weg van de kampong om in de stad bijvoorbeeld Yogyakarta, Surabaya of Jakarta hun brood te verdienen. Eigenaar of bewoner van dit huis lijkt een baan te hebben dat niet zo ver weg is, want het ziet nog redelijk verzorgd uit. Werk aanbod in de kampongs is erg laag en als ze geen plek of ruimte hebben om te planten dan is de keuze om elders werk te zoeken groot.

donderdag 2 december 2010

Javaanse hapjes

Het was een gelegenheid om van alle soorten Javaanse hapjes te proeven. Ja, ik was wel aan het eind van de dag helemaal vol gevuld. Ik bedoel mijn buik he, want ik was ook speciaal uitgenodigd om te eten met de genodigden. Ibu Sumi gaf mij ook uitleg hoe ik moet eten en wat allemaal erin zit. Echt leuk, en als andere mensen mij in het bahasa en of kromo inggil aansprak, dan zei ze: "Ngomong Jawa wae, ngoko. Iki pinter ngoko" (Praat maar gewoon ngoko Javaans met hem, hij kan het). Ze vinden allemaal zo leuk om mij in  het Javaans te horen praten (natuurlijk met een andere klank). En dan, beginnen ze te vragen, hoe het kan. En weer uitleggen. Zo kreeg ik mijn dag wel vol om steeds zelfde verhaal te vertellen.

dinsdag 30 november 2010

Batik winkel

Het is niet altijd even gemakkelijk om batik of souvenirs te kopen in Yogya. Je kan naar de markt (Bringhardjo) gaan, maar als je niet kan afdingen en of de prijzen niet kent raad ik je af. Op de markt zijn de spullen niet geprijsd en als je vraagt dan krijg je prijs pas te horen. En laat je blijken dat je erg geïnteresseerd bent dan wordt het begin aanbod hoger. Dus oppassen op de markt kopen. We raden je aan om in de winkel te gaan kopen met vaste prijzen. Mirota Batik is zo'n winkel, waar de prijzen redelijk zijn en personeel behulpzaam zijn. Mirota Batik is gemakkelijk te vinden aan de Malioboro tegenover Bringhardjo markt. Mirota Batik biedt niet alleen batik, maar ook souvenirs om naar huis mee te nemen.

maandag 29 november 2010

Waar gaan we?

Wandelen, rusten, eten zijn de onderdelen van goede reis. Ook het bestuderen van de plaatselijke reisgidsen is een "must". Wat wil ik nog zien. Waar gaan we naar toe. Waar kunnen we oversteken met de ferry. Dagelijks passen we onze schema. In grote lijnen weten we wel, maar de details doen we ter plekke. Hier in Hongkong moest ik nog even uitzoeken, waar we naar toe kunnen gaan na The Peak.

zondag 28 november 2010

Salak

Laatst in Oktober bij Nugiek in Yogyakarta kregen we ook salak. In 2004 had ik ook geproefd, maar toen viel het tegen. Laatst was het best lekker en we kregen nog een doos mee om onderweg te eten. Ik ken het eerder alleen van het lied "pilih dongdong opo salak". Dongdong ken ik wel, glad van buiten en als je bijt krijg je een pit met stekels en een beetje zuur. Salak is het omgekeerde een stekelige uiterlijk en heeft een zoetige smaak en sappig. Kies je dongdong of salak? "Pilih sing ayu opo elek" Kies voor je voor een schoonheid of een heks van uiterlijk?  Dat is moeilijk kiezen.

zaterdag 27 november 2010

Simbah

Na drie jaar weer in Gunung Kidul en weer op bezoek bij Oma van Tabeta. Ze was zo blij om ons weer te zien, en tranen in haar ogen van blijdschap. Toen in 2007 bij ons afscheid zei ze: "Ik ben al oud en ik zal je niet meer zien". En ik kan me nog herinneren, wat ik haar antwoordde: "Ach Simbah, zo snel gaat het niet, ik zie je nog wel. Je bent nog gezond". Het was indertijd niet in mijn planning om na 3 jaar weer in Gunung Kidul te zijn. Het was meer omdat we naar Singapore om Enitia te gaan zien en combineren om naar Gunung Kidul te gaan.

vrijdag 26 november 2010

Big smile

Nooit eerder ontmoet. Ken haar ook niet. En dan toch, de "big smile". Alleen het gebaar voel je hun gastvrijheid. Misschien ben ik niet zo vreemd, ze lijkt wel op een familielid. Ja, ik bedoel onze grote Javaanse familie.Ja ook, ze praat gewoon Javaans ver weg van de bewoonde (beschaafde) wereld. Ondanks een onbekend omgeving, voor het gevoel ben ik helemaal niet verdwaald. Terwijl als je me daar alleen laat en de bewoonde wereld zelf moet zoeken, dan krijg ik zeker hoofdpijn en behalve dat ook pijn aan mijn voeten met blaren.

woensdag 24 november 2010

Schoenen

Reizen naar Zuid-Oost Azië zal je wel als Westerling wel een paar dingen opvallen. Tijdens onze eerste en tweede reis dachten we, het is misschien wel een uitzondering. Ik schat zo 1 op de 20 mensen of misschien minder dat ze een maatje grotere schoenen aantrekken. Voor kinderen kan ik me best voorstellen dat de ouders een maat groter koopt voor de kinderen, maar voor de ouderen is toch wel anders. We vroegen ons af wat het achterliggende gedachte om een grotere maat schoenen aan te trekken. Je vindt het leuk en er was geen meer te koop in de winkel met jouw maat. Je hebt het gekregen van een vriend of bekenden en het is zonde om weg te gooien. Je kan zoveel antwoorden op verzinnen. Ik weet het niet, ik durf zelf niet te vragen. Het is een persoonlijke en ook gevoelige vraag. Het is niet alleen in Indonesië, maar ook in Maleisië en Hongkong. En toch heb ik aan een vriend gevraagd, natuurlijk eerst naar zijn schoenen kijken of het een grotere maat is of niet. Hij gaf mij een antwoord, maar of dat het juiste achterliggende gedachte is laat ik het midden. De meeste (goedkope) schoenen zijn te hard en als je passend koopt dan krijg je blaren van. En toch he, met een maatje grotere schoen kunnen ze echt heel goed lopen. Het is kwestie van wennen denk ik.

maandag 22 november 2010

Bakul sate

Als het begin te "schemeren" na 5 uur 's middags, dan worden de vrije plekken op het trottoir bezet door verkopers of verkoopsters van etenswaren. Het is altijd druk iedereen probeert wat te verdienen. Zo'n porsie sate zal wel lekker zijn. Ik heb hier op Malioboro nog niet eerder gekocht. Het ziet niet hygiënisch uit, maar als het goed verhit wordt dan zal het wel goed zijn. Ik lust meestal wel sate hoor.

zaterdag 20 november 2010

Gamelan

De jeugd wordt op Java al opgeleid om traditionele instrumenten te bespelen. Het is niet alleen bestemd voor jongens, maar ook de meisjes. Ik heb ze horen spelen en met mijn kennis van "nul" wat betreft gamelan muziek vond ik wel een goed klinkend gamelan muziek. Zo blijft ook gamelan in "leven".
Een gamelan groep in Suriname is ook interessant om te beluisteren, maar er is toch een verschil met de Indonesische vertolking. In Suriname doet men met minder instrumenten. Het klinkt ook anders.

vrijdag 19 november 2010

Kebon jati

Een wandeling van circa 10 a 15 minuten door smalle weggetjes en struiken gingen we naar een kebon jati. Soms ook langs kleine maisveld met ertussen cassaveplanten liepen we moeizaam om naar een aanplant van teakhout (kebon jati) te gaan kijken. Tijdens onze moeizame wandeling ontmoetten we een vrouw bezig hun kleine landbouwgrond schoon te maken van onkruid. Een heel vriendelijk begroeting en een lach op haar gezicht. Ondertussen liep ik ook te dromen van de filmen die ik ooit had gezien jaren terug in Suriname. Weet je, van die documentaire over Indonesië. Ik zie nu tv beelden, maar gewoon in het echt. Een bergachtig gebied en stukje grond wordt benut om te planten. Mais naast cassave of mais tussen de rijstplanten. Dan vraag je af, waarom doen ze dat. Als het droogt blijft (geen regen) dan zal mais wel groeien en kunnen ze nog iets oogsten en andersom weer rijst natuurlijk. Op de plaats van bestemming bewonderde ik hoe snel de bomen groeien.

maandag 15 november 2010

Oorsprong saoto

Ik blijf toch zoeken naar de oorsprong van onze welbekende saoto soep op Java. Ons laatste bezoek in Gunung Kidul heb ik uiteindelijk kunnen achterhalen. Pak Sayat vertelde mij dat saoto toen wel de gebruikelijk naam is voor de huidige Indonesische soto. Dus soto of saoto, dat is zelfde. Uitspraak is anders geworden doordat de jongeren meer bahasa zijn gaan spreken. Alleen de ouderen kennen de naam saoto onder de Javaans sprekenden. En nu de smaak nog. Ja, dat weet ik ook niet. Ik denk meer dat de Surinaamse Javanen zijn blijven steken in oude traditie van saoto soep maken en niet verder is gaan improviseren (experimenteren) zoals de Indonesiërs. Saoto is voor de Surinaamse Javanen een soep met steeds dezelfde smaak, terwijl in Indonesie soto verschillende smaken kan hebben. Elk gebied heeft zijn eigen smaak (ingredienten) van soto. Zo krijgt de saoto of soto van Suriname een eigen status. Een lekkere saoto soep, en bij elk Surinaams Javaans feestje niet mag ontbreken.

zaterdag 13 november 2010

Landschap

In Indonesië genoten we ook van de mooie natuur. Langs de wegen richting Gunung Kidul is het aangenaam om naar te kijken. Ik heb heel veel foto's kunnen schieten. Het is dus niet alleen genieten van het lekkere eten, maar ook van de natuur. Daarnaast kan je lekker kletsen in het Javaans met je vrienden.

donderdag 11 november 2010

Reog

Na meer dan 100 jaar weg van Java (Indonesië) zijn er een aantal dingen die niet veranderen. In Suriname wordt het "djaran kepang" dans genoemd en op Java Reog. Het begeleidend muziek is wel anders, voor de niet kenners zelfde klank. Persoonlijk vind ik het anders, de dans op zich is hetzelfde. Ik vind het knap dat er in Suriname nog wordt gepraktiseerd.
Om eerlijk te blijven ik heb niet van begin tot eind gekeken. Er was op die bewuste dag zoveel te zien dat ik een keuze moeten maken om van elk attractie een beetje te volgen, want aan de andere kant van het terrein was er weer een "ledek-dans". Je weet het wel de mannen moeten betalen om met haar te dansen met "slendang". Was wel leuk om te zien na zoveel jaren. Volgens mij had ik in Suriname zo'n 40 jaar terug voor het laatst gezien, ik was nog een kleine jongen. Echt "jempol" van de mensen die onze Javaanse traditionele dans in stand hebben gehouden.

woensdag 10 november 2010

Nugiek

Tijdens mijn reis maak ik het bezoeken van vrienden een onderdeel van mijn programma.Het is dan niet alleen bezienswaardigheden en toeristische plekken. Het is leuk om iemand weer na jaren te ontmoeten. Zo'n bezoek geef me een indruk van het dagelijks leven van mijn vrienden. En natuurlijk communiceer ik op dat moment op een heel andere manier dan alleen via telefoon, e-mail of chatting.
Nugiek was in 2005 bij ons in Nederland, dus het was toch alweer 5 jaar terug. In 2007 had ik hem niet kunnen ontmoeten. Het was een aangename samenzijn met heel veel eten. Ja, Mas Nugiek het was echt heel veel eten voor 4 personen. Suradal en Tabeta waren ook mee.

maandag 8 november 2010

Butterfly Farm

De Penang Butterfly Farm is niet alleen een toeristische vlindertuin, er wordt ook veel onderzoek naar vlinders gedaan. De 'boerderij' herbergt ongeveer 4000 vlinders, in totaal gaat het om 120 verschillende vlindersoorten. De vlindertuin is in 1986 geopend, en al jaren een vast onderdeel van een georganiseerde dagtour op het eiland.De Butterfly Farm is doordeweeks dagelijks geopend tussen 9.00 en 17.00, en in het weekend tussen 9.00 en 18.00. De Butterfly Farm ligt  ongeveer 17 kilometer vanaf Georgetown.
Onze Nederlandse vlindertuin in Luttelgeest doet het niet onder met minder vlindersoorten. Dus echt zover hoef je niet te gaan om een vlindertuin te bewonderen.

zondag 7 november 2010

Gelaran

In Gelaran (Gunung Kidul) bij de ouders Tabeta is het altijd een eetfestijn op een traditionele manier. Wij behoren gewoon tot een van hun. Het was dan ook al het derde bezoek van ons in Gelaran. En het was gezellig bij elkaar kletsen en eten op de oude Javaanse manier. Hier in Gelaran praatten we gewoon "ngoko" onder elkaar. Dus wij voelden ons niet als vreemde bij hun. Wel, merk je dat er sommige woorden wij niet verstaan.
Een mat leggen op de vloer en het eten in het midden en dan beginnen. Een ieder pakt zijn eigen bord en natuurlijk rijst met vis en groente. En dan gezellig met de hand eten, geen lepel, vork of mes komt hier aan te pas.

vrijdag 5 november 2010

Hong Kong vanaf het water

Een oversteek maken met de boot is een aangename manier om Hong Kong vanaf het water te bekijken. Deze veerboten varen tussen Hong Kong Island en Kowloon (vaste land). Tijdens een overtocht beleef je een heel andere stad uitzicht. Het zicht op de haven en de skyline van Hong Kong is schitterend.

Het geeft een rustgevend gevoel om Hong Kong vanaf het water te bewonderen. Het is dan aan te bevelen om het te doen.

donderdag 4 november 2010

Javaans praten

In Bedjihardjo (Gunung Kidul) wordt gewoon Javaans gesproken onder elkaar. Het geeft een gevoel van erbij horen aan de ene kant en andere kant weer een vreemde vogel gevoel. Ze spreken het Javaans wat wij kennen in Suriname. Wat is het verschil, ja, dat zijn de woorden die wij in Suriname met Nederlandse woorden vervangen. Zodoende is het niet altijd eenvoudig om het goed uit te drukken als ik met ze communiceer. Zoals ik al reeds eerder over het Javaanse taal schreef, het blijft een moeilijke taal, maar gemakkelijk om te leren. Een taal met gradatie. Ik wil in deze geen academische discussie of studie van maken. Het is mijn eigen ervaring, een taal van het gewone volk op straat. En ik bedoel "ngoko" voor mijn gevoel alleen gepraktiseerd in de dessa van Oost-Java. "Ngoko" wordt alleen gesproken onder de gelijkwaardige bijvoorbeeld een goede vriend, je leeftijd genoten. Anders wordt het elite Javaans (kromo inggil) gesproken of bahasa natuurlijk. Ben je een vreemdeling dan wordt er geen "ngoko" Javaans gesproken. Ook al verzoek je ze om te praten, dan doen ze dat niet uit beleefdheid. En als ene wel in het "ngoko" Javaans wil praten, dan zal deze alleen maar om vragen te stellen hoe het kan dat ik Javaans kan praten, want ik ben niet van daar. Je wordt het middelpunt van aandacht.

woensdag 3 november 2010

Malioboro 2

In 2007 waren we ook in Malioboro. En laatst na 3 jaar zagen we een veel drukker Malioboro. De trottoirs zijn bezet geworden door de bromfietsen. Trouwens, Indonesië is een land van bromfietsrijders. Heel druk, er is niet zo veel ruimte meer om te lopen. Vrij lopen is er niet meer. Je moet tussen al de geparkeerde bromfietsen een weg zien te vinden om te lopen. Straat en Marktventers trekken niet meer aan je om te kopen. Aanbod van becaks is ook groot. Ik zie meer becak op een klant wachten dan becak met een passagier wegfietsen. Dit keer hadden we ook geen gebruik gemaakt van becak. Ik vind het onveilig in een zo'n drukke weg om tussen auto's bromfietsen te zitten. En je kan nauwelijks wegspringen als er iets op je afkomt. Voor vele autorijders zijn de bromfietsers een gevaar op de weg. Ze houden geen rekening met de autorijders. Ze kruipen overal tussendoor, een betaalbare vervoermiddel voor de gemiddelde Indonesiërs.

dinsdag 2 november 2010

Javaanse arbeiders

 
De Javaanse Surinamers zijn de nakomelingen van de contractarbeiders uit Java. Ze hadden voor 5 jaar contract getekend (bewust of onbewust) om in de Surinaamse plantages te werken. Je ziet hoe moeilijk en zwaar de Javanen het hebben in Indonesië. Nu nog na meer dan 100 jaar Javaanse immigratie naar Suriname zoeken nog veel Javanen banen buiten Java (Indonesië) met als doel weer terug te gaan om een huis te bouwen. En ook velen zijn ook blijven wonen in het buitenland.
In Hong Kong hadden we Suratie ontmoet. Ze komt uit een dorp Watuh Uloh (Jember, Oost Java). Ze laat haar gezin om voor 2 jaar in Hong Kong te werken als hulp in een Hotel. Ze werkt via een uitzendbureau (agent noemt zij dat). Volgens mij zijn er meerdere uitzendbureaus die arbeiders in Indonesië werven, want op het vliegveld (Jakarta/Yogyakarta) zien we vaker een man lopen met een pakket paspoorten en dicht bij ingang worden deze paspoorten verdeeld en kregen ze nog de laatste instructies. Zo zie je nu nog worden de Javanen ingezet als contractarbeiders in een moderne jasje. Het voordeel nu, ze kunnen nog contact met het thuisfront in vergelijking met onze voorouders in Suriname.

zondag 31 oktober 2010

Warm


Na 23 dagen Azie waren we gisteren weer thuis aangekomen. We hadden niet alleen lekker gegeten, maar ook veel kunnen wandelen. Het was niet alleen stadswandeling, maar ook in de natuur. Het was warm niet altijd aangenaam om te lopen. Rust was altijd nodig, terwijl de locals wel op zijn gemak kunnen doen ben ik altijd helemaal bezweet.

dinsdag 26 oktober 2010

Op bezoek


Op bezoek bij Mas Edy Laras in Gunung Kidul. Een waar genoegen om met hem kennis te maken. Hij is een bekende lokale campursari muziek schrijver/zanger.
In Suriname is hij niet zo bekend, maar hier is hij wel een van bekende tradionele zanger.

Uitgenodigd


We waren nog met 2 andere buitenlanders. Die waren tussendoor weg gegaan om een toillet bezoek af te leggen. Intussen waren we uitgenodigd om mee te eten met de andere officiele genodigden. Bij terugkomst van de andere 2 vroegen ze ons bakso te gaan eten in een warung. Nee, we hebben geen honger we hebben al genoeg gegeten. Hoe kan dat dan. O, wij waren mee gaan eten met de andere genodigden. En wij dan, ja, jullie waren weg gegaan.

maandag 25 oktober 2010

Zwaar


Het dagelijks leven in Indonesie is voor de meesten zwaar, maar deze heeft het niet alleen zwaar om zijn geld te verdienen. Hij heeft ook te verduren wat hij op zijn rug moet dragen. Dat is een grote zak vol met verse cassave. Ik schat dat het meer dan 50 kg dat hij moet versjouwen.

Festival in GK


Afgelopen zaterdag genoten we van een feestelijke opening van een grot voor de toeristen. Er werden allerlei dansgroepen vertoond. Van 10 uur 's morgens tot 2 uur 's middags. Dit maakt je als toerist niet altijd mee, het is puur toeval. In het heetst van de dag werd het gehouden. Niet alleen dans en muziek werd het vertoont, maar ook allerlei lokale eten (ook proeven, soms gratis, soms voor een prikje). Wij kwamen met de auto aan, waar normaliter voor auto werden gesloten, mogen wij gewoon doorrijden. We werden als VIP behandeld, echt waar. Na vertoning van de verschillende dansgroepen werden we naar binnen geroepen. Eerst dacht ik: Ik moet foto van binnen maken, dus liep er naar toe. En wauw, ik kreeg een lege bord en lepel aangeboden om zelf eten uit te scheppen. Schitterend is dat, en we genoten ook van het lekkere eten.

Markt Wonosari


Hier waren we op de markt in Wonosari (Gunung Kidul), waar lokale verse landbouw producten wordt verhandeld. We waren aan het rondkijken wat we allemaal nog kennen. Ja hoor, nog veel van de producten kennen we wel. Onze ogen vallen op een aantal sukun (broodvrucht), een vrucht dat we lang niet meer hebben gegeten. Dus gingen we op af en vroeg haar om 1 of 2 te kopen. Koopt maar alles wat ik heb hier 10 stuks voor 10000 Rp antwoordde de verkoopster. Dat is natuurlijk te veel. Wat gaan we met zoveel doen. Het gesprek begon dan verder en alle communicatie natuurlijk in het Javaans. Mijn antwoord: 10 is toch te veel en daar krijg ik dan buikpijn van met alle gevolgen. Uit eindelijk verkocht zij 2 aan ons voor 3000 Rp (~25 Eurocenten). De mensen waren zo blij (of genietend) hoe wij het Javaanse spreken. Een "vreemdeling" met een Nederlandse tongval, waar normaliter zij moeilijk in kontakt mee kunnen komen met een buitenlander.

maandag 18 oktober 2010

Penang National Park


Vandaag een natuur wandeling gemaakt in Penang (Maleisie) van meer dan 3 uur, berg af af en berg op. Zowel mooie looppaden als slechte. Een Canapy Walk hoort ook hierbij. Dus al het eten van de afgelopen dagen hebben we hier opgebrand.

zondag 17 oktober 2010

The Peak


Vanuit Kowloon verplaatsten we met de MTR (ondergrondse metro) naar Hong Kong Island. Van hieruit namen we de piektrein om naar The Peak te gaan. Eenmaal boven op The Peak kunnen we het vaste land van Hong Kong bekijken (bewonderen) en tevens van Hong Kong Island, maar je kan het niet zo helder zien, door de laag hangende bewolking (smog). We hadden daar een paar uur rond gezworven. Op de terugweg naar beneden wilden we weer de trein pakken, helaas na een half uur in de rij te staan wachten vertrek de trein maar niet. Ze hadden het omgeroepen, maar ja, we verstonden niet alles. Het was chinees en het Engels was ook met een chinese accent. We liepen maar achter de Chinese kudde en kregen ons geld terug om met de bus naar Central Station te gaan. Het bleek dat de trein het heeft begeven.

zaterdag 16 oktober 2010

Kowloon


De zon gaat onder en de mensen beginnen langzaam de eettentjes op te zoeken in Kowloon Hong Kong. Volgens mij draait het leven hier ook alleen om eten. Aanbod is groot genoeg en natuurlijk ook de vraag. Hoe laat je ook langs gaat om 7 uur óf 11 uur 's avonds alle stoelen zijn bezet.

Noodles


Wat mij opvalt. Ik ben in 10 dagen tijd op 3 verschillende plaatsen (Singapore, Hong Kong en Penang). In Singapore eten ze echt veel meer noodles dan de 2 andere plaatsen. Zo zie je hier op de foto in een zijstaatje in Little India (Singapore) een klein fabriekje. Lopende band blijft gewoon draaien en de mensen blijven gewoon eten.

dinsdag 12 oktober 2010

Little India


In Little India (Singapore) zie je al een heel mooi versiering voor de komende Hindoe lichtfeest. Elk jaar wordt er een nieuwe design getoond. Er worden speciale designer voor inghuurd hebben ze ons verteld. En het wordt aangezet een maand voor en na deepvalie feest getoond. 's avonds is het heel mooi te zien. Trouwens in Little India gaan het leven 24-uur door zonder nachtrust, dus 3 uur 's nachts wakker dan kan je effe naar toe gaan.

maandag 11 oktober 2010

Activiteit in Singapore


Eten is hier een 24 uurs activiteit. Op welk tijdstip je ook langs gaat, het is altijd een drukte. Ze eten en drinken. Eten van alle soorten Aziatische keuken: India, Korea, China, Indonesie.
Alle soorten eten, en wat we hebben gegeten zijn allemaal lekker.

zondag 10 oktober 2010

Veiligheid


Een stukje veiligheid. Ja, ze gaan heel ver hier met dit mag niet en dat mag niet. Hier een pick-up met mensen als vracht, en dat noemt men veiligheid. Terwijl weer aan de andere kant openbaar vervoer heel goedkoop en gemakkelijk is.

Marina bay sands skypark



Skypark bevindt zicht op de 57ste vloer van een hotel. Om naar boven te gaan betaal je SGD 20 als je geen bezoeker bent van het hotel. Er is ook een zwembad aanwezig. Van hieruit kan je Singapore bewonderen. Als het donker is het natuurlijk heel mooi. We staan in de rij om naar binnen te gaan (half uur) en ook om weer naar beneden te gaan. Voor een ieder die Singapore bezoek beveel ik aan om dit te doen. Het is adembenemend om te zien.

zaterdag 9 oktober 2010

Orchid Garden


Natuurlijk willen we dit niet missen. Het is heel groot en genoeg tijd nemen als je van de natuur houdt. Een wandeling door de verschillende tuinen en heel mooi ontworpen. Voor de prijs van SGD 5 (Euro 2.75) krijg je veel meer te zien dan in Europa.

Singapore by night


Het is schitterend om Singapore 's nachts te bewonderen met al de verlichtende gebouwen. Eeen leuke wandeling na het eten om al het pittige eten weg te werken. Ja, het was onze eerste nacht in Singapore en met het tijdsverschil van 6 uur moeten we het nog wennen. Dus van vroeg naar bed was het geen sprake. Wat mij echt opvalt overal kan je lekkere eten kopen. Honger zullen we niet lijden.

vrijdag 8 oktober 2010

Singapore 1e dag


Na een vermoeiende vlucht vanuit Dusseldorf via Istanbul in Singapore aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Eenmaal ingecheckt zijn we direct gaan opfrissen en op zoek gegaan naar eten. Heerlijk, maar alles was echt pittig.
Onze eerste dag in Singapore was snel opgevuld.

dinsdag 5 oktober 2010

Eten


Behalve genieten van de omgeving (natuur, temperatuur en cultuur) gaan we zeker smullen van het lekkere eten dat Zuid-Oost Azie ons gaan bieden. Elke dag een ander menu en keuze zat.

zondag 3 oktober 2010

Yogya


Laatste dag voor ons vertrek uit Yogyakarta in 2007 kregen we in ons Hotelkamer een vers vruchten schotel aangeboden. We hadden altijd afgevraagd waarom eigenlijk. Waarom deden ze dat bij ons. Misschien wel normaal voor alle gasten. Nee, we hadden in verschillende Hotels gelogeerd maar nooit zo'n schotel gekregen. Nu na 3 jaar realiseer ik me, dat was een gedrogeerd vruchten schotel om mensen terug te laten keren in Yogyakarta. Ja, ik weet het. Yogya trek me zo aan dat ik nu weer naar Yogya ga voor de 3e keer.

Zoeken in deze blog